Przedpłata na konto /Przelewy24 (szybki przelew internetowy): 13 zł. Przy zamówieniach od 300 zł pokrywamy koszty przesyłki do Paczkomatu! *opcja "Paczkomaty" niedostępna jest dla produktów z ceną od 500 zł oraz dla niektórych produktów "ponadgabarytowych" wymagających innej opcji dostawy. MOXO (test) posiada dwie wersje, które opracowane zostały dla odrębnych grup wiekowych: Dzieci w wieku od 6 do 12 lat; Młodzieży i dorosłych w wieku od 13 do 60 lat; Dzięki innowacyjnej formule badania, które w całości realizowane jest na komputerze, istnieje możliwość przeprowadzenia testu MOXO online. Znajdź różnice - łamigłówki dla najmłodszych (PDF do pobrania) Dzieci bardzo lubią zabawy na spostrzegawczość. Tego typu łamigłówki to świetna gimnastyka dla mózgu, dlatego warto pokazywać je maluchom. Przygotowaliśmy kilka takich obrazków do pobrania i wydrukowania lub pokazania na ekranie. Dzieci z natury są bardzo Odwzorowanie kształtów dla dzieci do wydruku. 19 maja 2023. Odwzorowanie rysunku to świetne ćwiczenie na orientację przestrzenną dla dzieci przedszkolnych i wczesnoszkolnych. Polega na przekopiowaniu dokładnie tego samego fragmentu rysunku z lewej strony na prawą, dzięki czemu otrzyma pełen obrazek. Ponieważ rysunki zostały Imprezy na orientację stanowią atrakcyjną formę czynnego wypoczynku w postaci gier, zabaw, marszów, imprez sprawnościowych, itp. Udział w nich pozwala rozwijać u uczestników, a szczególnie u młodzieży, samodzielność podejmowania decyzji, umiejętność poruszania się w nieznanym terenie, odporność psychiczną i fizyczną Wrocławskie Matematyczne Marsze na Orientację. Marsze organizowane są od 2003 roku. Ich celem jest połączenie sportu i rekreacji z matematyką oraz promocją terenów zielonych Wrocławia i okolic. Jest to obecnie największa popularna impreza na orientację w Polsce. Co rok bierze w niej udział ponad 1000 osób. Zrozumienie IQ u dzieci jest kluczowe dla lepszego wsparcia ich rozwoju. IQ jest obliczane poprzez porównanie wyników testu IQ z wynikami innych osób w tym samym wieku. Wynik jest następnie wyrażany jako punktacja, przy średniej wynoszącej 100. IQ powyżej 100 uważane jest za powyżej średniej, podczas gdy IQ poniżej 100 uważane jest juTus. SCENARIUSZ ZAJĘĆ Osoba prowadząca zajęcia: Agnieszka Sawicka Grupa wiekowa: 5- latki TEMAT TYGODNIA: Orientuję się w przestrzeni i w schemacie własnego ciała TEMAT ZAJĘCIA: „Od stóp do głów” – zabawy i ćwiczenia sprzyjające orientacji w schemacie własnego ciała oraz orientacji przestrzennej. METODY: – czynnościowe – słowne – poglądowe FORMY: – praca indywidualna – praca z całą grupą CEL OGÓLNY: utrwalenie znajomości schematu ciała i orientacji w przestrzeni CELE OPERACYJNE: dziecko: – prawidłowo nazywa i wskazuje części ciała; – potrafi wskazać różnice i podobieństwa w wyglądzie własnego ciała i innej osoby; – wykonuje ruchy izolowane – porusza określoną częścią ciała (np. tylko ręką, tylko głową, nogą i ręką, itp.); – rozróżnia i prawidłowo wskazuje kierunki w przestrzeni (w przód, w tył, w prawo, w lewo); – recytuje wierszyki utrwalające nazwy części ciała oraz kierunki w przestrzeni; – chętnie uczestniczy w zabawach ruchowych związanych z rozróżnianiem prawej i lewej strony ciała; – prawidłowo posługuje się liczebnikami głównymi w zakresie 6 oraz liczebnikami porządkowymi w zakresie 5 (liczy palce u rąk); POMOCE: kartoniki ze zdaniami prawdziwymi i fałszywymi na temat części ciała ludzkiego, 2 pojemniki (z uśmiechniętą i smutną buzią), plastikowe kółko, woreczek, pokrywka od pudełka, dwie rolki bibułki, 2 paski tektury, szablony dłoni i stóp (wycięte przez dzieci), obrazki dzieci, napisy: START, META, kostka liczbowa, dyplomy (dla każdego dziecka); PRZEBIEG ZAJĘĆ: 1. „ Iskierka” – zabawa w kręgu. Dzieci siedzą w kole, trzymając sie za ręce. Nauczycielka mówi: „Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech wróci do moich rąk”. Dzieci witają się uściskiem dłoni. 2. „Chodźcie do koła” – powitanie dzieci piosenką. „Chodźcie wszyscy tu, do koła. Zabawimy się wesoło. Witamy wszystkich was. Na zabawę nadszedł czas. Prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga, cały tułów oraz głowa. Witamy was”. 3. „Tacy sami” – rozmowa na temat różnic i podobieństw w wyglądzie ciała ludzkiego. Nauczycielka prosi dwoje dzieci (chłopiec, dziewczynka) aby stanęły obok siebie. Pozostałe dzieci przyglądają sie im uważnie i mówią czym się różnią ( ubiór, wzrost, kolor oczu, płeć…) i co mają wspólnego. Dochodzą do wniosku, iż każdy z nas inaczej wygląda, ale jesteśmy zbudowani tak samo (mamy dwie ręce, nogi…). 4. „Dziecko do dziecka” – zabawa w parach przy muzyce. Dzieci poruszają się w rytm muzyki w dowolny sposób. Na hasło: „dziecko do dziecka” szybko dobierają się w pary. Gdy słyszą muzykę tańczą razem. Na przerwę w muzyce nauczycielka wywołuje nazwy części ciała, którymi dzieci w swojej parze mają się dotknąć np. noga do nogi, plecy do pleców, nos do nosa, ucho do ucha itp. Gdy ponownie usłyszą „dziecko do dziecka” dobierają się w nowe pary i zabawa trwa dalej. 5. „Prawda czy fałsz?” – rozróżnianie zdań prawdziwych i fałszywych na temat części ciała. Dzieci losują zdania typu: – człowiek ma dwoje oczu – człowiek ma dwie lewe ręce – dłoń człowieka ma 6 palców – człowiek ma dwie prawe nogi – człowiek ma kolana – człowiek ma 1 łokieć – człowiek nie ma ramion – człowiek nie ma stóp – człowiek ma z przodu brzuch, z tyłu plecy Dziecko umieszcza zdania prawdziwe w pojemniku z uśmiechniętą buzią, fałszywe w pojemniku z buzią smutną. Samodzielnie wskazuje części ciała, o których jest mowa w określonym zdaniu (następnie wszystkie dzieci razem). Podaje prawidłowe odpowiedzi. Nauczycielka zadaje dodatkowe pytania, daje zadania do wykonania np. pokaż prawą rękę, lewą rękę, tupnij prawą nogą, policz palce (dziecko liczy palce na podstawie wiersza: „Pierwszy palec, drugi, trzeci”, porównuje ilość palców w prawej i lewej dłoni, podaje nazwy kolejnych palców – kciuk, wskazujący…). 6. „Dziwny taniec” – poruszanie określoną częścią ciała przy muzyce. Nauczycielka zaprasza dzieci do „dziwnego tańca” – tańca na siedząco. Wyjaśnia im, iż całe ciało musi być nieruchome. Tańczy jedynie ta część ciała, którą wywoła nauczycielka np. oczy, jeden palec, dwa palce, prawa dłoń itp. Przed rozpoczęciem zabawy nauczycielka pyta dzieci w jaki sposób mogą np. tańczyć oczy (dzieci podają swoje propozycje typu: można mróżyć oczy, zamykać, otwierać, patrzeć w prawo, w lewo…). Podczas zabawy każde dziecko „tańczy” według własnego pomysłu. 7. „Budowanie człowieka” – wspólne układanie ludzkiej postaci. Nauczycielka rozkłada na dywanie przedmioty znajdujące się w sali przedszkolnej ( plastikowe kółko, woreczek, pokrywka od pudełka, dwie rolki bibułki, dwa paski tektury, wycięte szablony dłoni i stóp). Układają postać ludzką na dużym arkuszu papieru. Dorysowują mazakami części twarzy (oczy, rzęsy, brwi, nos, usta). Po ułożeniu nauczycielka pyta dzieci jak można tę postać nazwać. Dzieci podają różne propozycje. 8. „W przód, w tył” – zabawa na rozróżnianie kierunków w przestrzeni. Nauczycielka pokazuje obrazki dzieci, które mają dla przedszkolaków różne zadania do wykonania np. – Marek: Idź 5 kroków do przodu – Wojtek: Idź 3 kroki do tyłu – Ela: Powiedz kto siedzi z twojej prawej strony – Emilka: Pokąż co należy zrobić, gdy przechodzimy przez ulicę – Kacper: Zaproś wszystkie dzieci do gimnastyki Dziecko wybiera sobie określony obrazek i wykonuje polecenie. 9. „Labirynt” – układanie na dywanie szablonów stóp. Nauczycielka pyta dzieci co oznacza słowo labirynt. Wiedzą, iż mają do pokonania pewną drogę, aby dojść do określonego punktu (niespodzianki). Układają na dywanie szablony stóp (wycięte wcześniej przez dzieci). Ilość kroków wyznacza rzut kostką. Przedszkolaki wskazują kierunki i układają trasę labiryntu od napisu „START” do napisu „META”. Nauczycielka pokazuje dzieciom niespodziankę do której „doszły” (DYPLOM przedszkolaka, który dużo wie – dla każdego dziecka). 10. „Siedmioskoczek” – zabawa muzyczna. Dzieci podskakują po obwodzie koła przy muzyce. Zatrzymują się przodem do środka koła i klaszczą 3 razy. Odwracają się do tyłu, klaszczą 3 razy i ponownie stają twarzą do środka koła. Słyszą sygnał dźwiękowy przy którym nauczycielka mówi: prawa ręka. Dzieci podnoszą prawą rękę do góry. Zabawa po obwodzie koła ponownie się powtarza. Za każdym razem słychać o jeden sygnał dźwiękowy więcej. Na koniec zabawy dzieci słyszą następujące komendy: prawa ręka, lewa ręka, prawa noga, lewa noga, prawe kolano, lewe kolano, prawy łokieć, lewy łokieć. Taniec kończy się ukłonem wszystkich dzieci. 11. „Cicho, cichutko” – masaż relaksacyjny. Nauczycielka mówi teksty krótkich wierszyków, przy których dzieci masują swoją nogę („Cicho, cichutko”), oraz plecy dziecka siedzącego przed nim („Dreszczyk”). 12. Wręczenie dzieciom dyplomów. Nauczycielka gratuluje dzieciom wiedzy na temat budowy ciała ludzkiego i orientacji w przestrzeni. Wręcza każdemu dyplom, na którym dziecko odrysowuje swoją dłoń. WIERSZE WYKORZYSTANE PODCZAS ZAJĘĆ: 1. „Pierwszy palec, drugi, trzeci – tak potrafią liczyć dzieci. Czwarty, piąty palec mam – widzisz? Umiem liczyć sam. Jeden, dwa, trzy, cztery, pięć”. 2. „Ręce, nogi” Ręce robią: klap, klap, klap. Nogi tupią: tup, tup, tup. Tutaj swoją głowę mam, a na brzuszku: bam, bam, bam. Buzia robi: am, am, am. Oczy patrzą tu i tam. Tutaj swoje uszy mam a na nosie sobie gram. 3. „Wyliczanka” Pokaż Jasiu gdzie masz oko, gdzie masz ucho a gdzie nos. Pokaż rękę, pokaż nogę, gdzie na głowie sterczy włos. Daj mi rękę, tupnij nogą, kiwnij głową tak i nie. Klaśnij w dłonie, hop do góry, razem pobawimy się. 4. „Raz, dwa, trzy, cztery, raz, dwa, trzy. Bardzo zdrowo i wzorowo co dzień się gimnastykować. W lewo skręt, w prawo skręt, teraz dotknij własnych pięt. W górę kolano, ręce do boku, trzymaj się prosto, głowa wysoko”. 5. „Kółko małe, kółko duże, głowa prosto, ręce w górze. Ręce w prawo, ręce w lewo, tak się chwieje wielkie drzewo”. 6. „Gimnastyka to podstawa dla nas dzieci dobra sprawa. Ręce w górę, w przód i w bok, skłon do przodu, przysiad, skok. Marsz do koła, gra muzyka i skończona gimnastyka”. Wiersze do masażu relaksacyjnego: 1. „Cicho, cichutko” Cicho, cichutko, w puszystej kurteczce, chodziła raz myszka po gładkiej półeczce. Znalazła ser żółty, ząbkami go jadła, strzepnęła okruszki w kąciku usiadła, okruszki zebrała, ząbkami je zjadła, po gładkiej półeczce chodziła w kurteczce. 2. „Dreszczyk” Tędy płynie rzeczka, idzie pani na szpileczkach, tu przebiegły konie, tędy przeszły słonie, a tu idzie szczypaweczka, zaświeciły dwa słoneczka, spadł drobniutki deszczyk, czy przeszedł cię dreszczyk? Utwory muzyczne wykorzystane podczas zajęć: 1. Chodźcie do koła (taniec integracyjny – KLANZA) 2. Kałużowy deszcz (podkład muzyczny) 3. Menuet A – dur – Wolfgang Amadeusz Mozart (taniec integracyjny – KLANZA) Autor: Pedagogika Specjalna - portal dla nauczycieliOpublikowano: 3 października 2017 roku. Żyjemy w przestrzeni, już od urodzenia uczymy się, jak ją rozumieć. Człowiek zaczyna poznawanie przestrzeni od świadomości własnego ciała, czyli od własnego „ja” (imię, wygląd, nazwy części ciała). Następnie dziecko zaczyna patrzeć na otoczenie ze swojego punktu widzenia. Powoli zauważa, że coś znajduje się przed nim, za nim, z boku itd. Kolejnym krokiem w rozwoju jest kształtowanie się zdolności widzenia świata oczami innej osoby. Ten etap nie jest łatwy i wymaga już wysiłku intelektualnego (rozumienie pojęcia przesunięcia i obrotu). Z chwilą pójścia do szkoły, dzieciom potrzebna jest jeszcze jedna umiejętność – orientacja na kartce papieru, co jest konieczne w procesie nauki czytania i pisania, a później podczas uczenia się matematyki, fizyki, geografii. Nabywanie tej umiejętności nie jest łatwe. Edyta Gruszczyk-Kolczyńska uważa, że dzieci rozpoczynające naukę w szkole, powinny dysponować umiejętnością patrzenia na otoczenie oczami drugiej osoby i orientowania się na kartce papieru. W przeciwnym razie, nie będą rozumiały poleceń nauczycieli. Zdaniem prof. Gruszczyk-Kolczyńskiej, dziecko poznaje przestrzeń w działaniu, poprzez własny ruch – obserwuje, czuje i nazywa swoje doświadczenia. Dlatego powinniśmy aranżować dla niego sytuacje poznawcze, zabawy i zadania do wykonania. Jak rozwijać u dziecka orientację przestrzenną? Poniżej prezentujemy zestaw przykładowych ćwiczeń i zabaw. Poznawanie swojego ciała Dziecko pokazuje i nazywa poszczególne części ciała, dotyka ich, porusza wskazaną częścią ciała np. „poruszam głową, poruszam oczami, poruszam buzią…” Zabawy przed lustrem Dziecko ogląda swój wizerunek w lustrze, pokazuje i nazywa części ciała, rusza poszczególnymi częściami ciała, naśladuje i pokazuje miny w lustrze (dowolne miny lub związane z emocjami np. jestem wesoły, jestem smutny, jestem zły). Powitanie częściami ciała Uczniowie witają się poszczególnymi częściami ciała zgodnie z poleceniami nauczyciela, np. „podajcie sobie prawe ręce, dotknijcie się lewymi kolanami, poklepcie się po lewym ramieniu”. Zabawa ruchowa „Owoce” Wokół dziecka na podłodze rozkładamy różne owoce. Dziecko określa położenie tych owoców względem swojej osoby. Pytamy np. Gdzie leży jabłko? Gdzie jest śliwka? Gdzie leży gruszka? Franczyk A., Krajewska K. (2009): Zabawy i ćwiczenia na cały rok. Zabawa ruchowa z piłką Terapeuta wydaje dziecku polecenia np.: – stań za piłką – stań przed piłką – stań obok piłki – podnieś piłkę do góry – postaw piłkę na podłodze – podnieś piłkę z podłogi – rzuć piłkę do mnie. Zabawa z masą solną Pomoce: masa solna, dwie tacki, ryż lub inne materiały do ozdabiania. Dziecko formuje na dwóch tackach dwa duże koła z masy solnej. Na jednej tacce odciska prawą dłoń, a na drugiej lewą. Odciśnięte dłonie ozdabia wg własnego pomysłu. Umieszczanie przedmiotów wg instrukcji Gromadzimy różne przedmioty i rozkładamy w sali, np. jabłko na ławce, piłkę pod biurkiem, klocek na telewizorze, zegarek obok krzesła. Dziecko odpowiada na pytanie, gdzie są umieszczone poszczególne przedmioty. Umieszczanie przedmiotów wg instrukcji Zadaniem dziecka jest ułożenie klocków wg poleceń nauczyciela. Np. połóż żółty klocek przed sobą, z prawej strony żółtego klocka połóż zielony klocek. Na zielonym klocku połóż czerwony klocek itd. Skorek E. red. (2012): Terapia pedagogiczna Zabawa ruchowa Dzieci wykonują polecenia nauczyciela, np. – na środku dywanu stanie Ola – obok Oli stanie Ania – za Anią stanie Jurek – z prawej strony Jurka stanie Mateusz – przed Mateuszem stanie Iza. Zabawa ruchowa Dzieci biegają po klasie. Na sygnał nauczyciela, ustawiają się i wykonują zadania wg jego instrukcji, np. stańcie obok okna, przykucnijcie pod ławką, zatrzymajcie się przed tablicą. Chodzenie „pod dyktando” Dorosły stoi obok dziecka i wydaje polecenia: „idź dwa kroki w prawo…, teraz trzy kroki do przodu…, dwa kroki do tyłu…, pięć kroków w lewo…” W rozwijaniu orientacji przestrzennej bardzo przydatne mogą okazać się ćwiczenia zaproponowane przez Weronikę Sherborne (Metoda Ruchu Rozwijającego), zabawy paluszkowe i dziecięce masażyki wg Marty Bogdanowicz, zabawy muzyczno-ruchowe oraz ćwiczenia rysunkowe i graficzne. Bibliografia Franczyk A., Krajewska K. (2009): Zabawy i ćwiczenia na cały rok. Propozycje do pracy z dziećmi młodszymi o specjalnych potrzebach edukacyjnych, Wydawnictwo Impuls, Kraków. Gruszczyk-Kolczyńska E., Zielińska E. (1997): Dziecięca matematyka. Edukacja matematyczna dzieci w domu, przedszkolu i szkole, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Skorek E. red. (2012): Terapia pedagogiczna, Wydawnictwo Impuls, Kraków. Pedagogika Specjalna – portal dla nauczycieli Ćwiczenia rozwijające orientację przestrzenną 1) kształtowanie schematu własnego ciała nazywanie części swojego ciała, rysowanie człowieka odczytywanie komunikatów mimicznych (zabawy z lusterkiem) pantomima (zagadki ruchowe) 2) różnicowanie i określanie kierunków w przestrzeni z własnego punktu widzenia ćwiczenia na kartce papieru położonej na podłodze: góra – dół, przed sobą – z tyłu, za sobą, prawa – lewa (ręce do góry – na dół, rzucanie piłki do góry – spada (rzucanie) w dół; spójrz przed siebie, co widzisz, rzuć woreczek przed siebie – stoję za tobą, powiem ci, co jest za tobą, rzuć woreczek za siebie; co jest po prawej, co po lewej stronie, ew. założenie frotki na lewy nadgarstek chodzenie „pod dyktando” (np. 2 kroki w prawo, 3 do przodu, 2 do tyłu, 5 kroków w lewo; potem dziecko dyktuje, a dorosły chodzi) 3) różnicowanie i określanie kierunków w przestrzeni z punktu widzenia drugiej osoby oraz względem innych przedmiotów zabawy z misiem (miś stoi na przeciwko dziecka – co widzi miś?) ćwiczenia z dorosłym (dorosły przyklęka na kartce papieru, dziecko staje za nim – mówią, co widzą, co jest po ich lewej , a co po prawej stronie; potem stają naprzeciwko siebie wcześniej oznaczają swoje dłonie prawą i lewą – dziecko ma dostrzec efekt obrotu) ćwiczenia z krzesełkiem i woreczkiem (połóż woreczek na krzesełku / pod / z lewej / z prawej / z tyłu / za / przed) ćwiczenia przy stoliku (dziecko określa brzegi stolika, potem dorosły; potem przesuwają się i znów określają brzegi stolika) 4) ćwiczenia ułatwiające orientację na kartce papieru ćwiczenia z kartką: najpierw kartka przypięta na ścianie i określanie brzegów: górny, dolny, lewy, prawy; potem te same ćwiczenia z kartką położoną na stole, rogi górne i dolne na kartce – pokazywanie i rysowanie: od góry na dół, z dołu do góry, z lewego brzegu do prawego, z prawego do lewego; łączenie rogów: lewy górny i prawy dolny, lewy dolny i prawy górny kreślenie greckich wzorów (dorosły zaznacza dziecku kropką miejsce na kartce od którego zaczynać się będzie rysowanie szlaczka, wzoru, potem mówi w którą stronę dziecko ma rysować (każda kreska ma długość kratki), np. jedna kratka w górę, jedna w prawo, jedna w dół, jedna w prawo, jedna w górę itd., potem dziecko może już samo dokończyć szlaczek SHAPE \* MERGEFORMAT rysowanie labiryntów (dorosły najpierw dyktuje co najmniej trzy sekwencje wzoru, potem dziecko rysuje samo) Opracowanie: pedagog PPP w Gorlicach mgr Agnieszka Załęska na podstawie książek autorstwa E. Gruszczyk – Kolczyńskiej, E. Zielińskiej Wydrukuj te zadania dla 3 latka i sprawdź, czy potrafi to, co dzieci w jego wieku powinny już umieć. Jest to test orientacyjny, nie diagnostyczny. Pomaga wstępnie ocenić umiejętności językowe i matematyczne dziecka. Zadania dla 3 latka nie mogą być zbyt skomplikowane, a ich polecenia powinny być krótkie i proste – maluch musi od razu zrozumieć, co ma zrobić. W naszym teście jest 15 zadań dla trzylatków, które prawidłowo rozwijającemu się dziecku nie powinny sprawić żadnych problemów. Jeśli twój maluch nie poradzi sobie z większością z nich, warto zastanowić się, dlaczego tak się dzieje i być może zasięgnąć pomocy specjalisty. Poniżej omawiamy, co sprawdzają poszczególne zadania dla 3 latka w naszym teście. Spis treści: Zadania dla 3 latka – omówienie Jak wykonać test kompetencji trzylatka Zadania dla trzylatka do druku Zadania dla 3 latka – omówienie Nasz test kompetencji trzylatka zawiera 15 zadań, które sprawdzają różne podstawowe umiejętności: logiczne myślenie, kojarzenie, spostrzegawczość, małą motorykę, orientację przestrzenną i szacowanie ilości (mniej, więcej). Poniżej krótko omawiamy każde zadanie. Zadanie dla 3 latka nr 1: nazwij zwierzęta Na obrazku znajduje się 8 zwierząt. Czy maluch potrafi nazywać zwierzęta przedstawione za pomocą rysunków? Dziecko powinno skojarzyć symbolicznie przedstawione zwierzę z prawdziwym i przypomnieć sobie jego nazwę. W tym celu jego mózg musi na obrazkach odnaleźć i przeanalizować cechy charakterystyczne każdego zwierzęcia. Siedem zwierząt jest podobnej wielkości, ale na jednym z nich siedzi malutki ptaszek. Czy dziecko go zauważy i nazwie? Zadanie sprawdza spostrzegawczość i kojarzenie dziecka. Kojarzenie pomogą też kształtować: Zagadki o zwierzętach da dzieci. Zadanie dla 3 latka nr 2: wskaż zwierzęta Na obrazku znajduje się 7 obiektów należących do różnych kategorii – główne to: zwierzęta i przedmioty martwe. Dziecko powinno wyodrębnić z tego różnorodnego zbioru zbiór zwierząt. To podstawowa umiejętność matematyczna. Jeśli maluszek umie już liczyć w zakresie dziesięciu, możecie spróbować policzyć wszystkie elementy, policzyć ile w śród nich stanowią zwierzęta, a ile pozostałe obiekty. Pomóż dziecku kształtować jego umiejętności matematyczne poprzez gry i zabawy matematyczne dla dzieci. Dziecko może wskazywać zwierzaki palcem albo zakreślić je kredką. Zadanie dla trzylatka nr 3: wskaż i nazwij owoce Cel jest podobny do tego z poprzedniego zadania, jednak tym razem stopień trudności jest nieco wyższy, gdyż wszystkie obrazki przedstawiają rzeczy nieożywione i jest ich więcej, na dodatek wszystkie to produkty spożywcze. Tworzą więc spójny zbiór, z którego trzeba wyodrębnić logiczny podzbiór. Dodatkowo, dziecko powinno nazwać owoce przedstawione na rysunkach. I znowu: możecie wspólnie policzyć wszystkie elementy i owoce, a te ostatnie wskazać lub zakreślić. W nauce matematyki i czytania pomoże dziecku metoda Domana. Zadanie dla trzylatka nr 4: połącz przedmioty w pary Na obrazku są 4 symboliczne rysunki, które tworzą dwie logiczne pary. Żeby rozwiązać to zadanie, dziecko musi zidentyfikować symbole z rzeczywistymi obiektami i znaleźć pomiędzy nimi związek. Wbrew pozorom to zadanie jest dość wymagające i wymaga zrealizowania kilku procesów myślowych. Zadanie sprawdza kojarzenie i logiczne myślenie. Zadanie dla 3 latka nr 5: jaka to pogoda? Na obrazku są symbole, które maluch powinien skojarzyć nie z realnymi przedmiotami, ale ze zjawiskami – to trudniejsze niż identyfikowanie przedmiotów. Dorosłym obrazki wydadzą się oczywiste, ale dla malucha to intelektualne wyzwanie. Najpierw mózg dziecka musi zrozumieć obrazki, czyli prawidłowo zinterpretować to, co przedstawiają, a następnie prawidłowo odczytać ich symboliczne znaczenie. Zadanie sprawdza kojarzenie, logiczne i abstrakcyjne myślenie. Zadanie dla 3 latka nr 6: jaki zawód wykonują te osoby? Na obrazku znajduje się 5 postaci, które są ubrane i wyposażone w charakterystyczne dla konkretnego zawodu akcesoria. Dziecko musi przeanalizować każdą postać, zidentyfikować pokazane przy niej przedmioty i skojarzyć je z konkretnym zawodem. Zadanie kształtuje spostrzegawczość i kojarzenie. Spostrzegawczość u dziecka pomogą rozwijać zabawy typu połącz cienie z obrazkami. Zadanie dla trzylatka nr 7: gdzie jest piłka? Do porównania są dwa podobne obrazki. Dziecko powinno zauważyć i umieć powiedzieć, że na jednym z nich piłka jest POD stołem, a na drugim – NAD stołem. Zadanie testuje, czy dziecko umie orientować w przestrzeni obiekty i ich położenie względem siebie – to jedna z umiejętności matematycznych. Zadanie dla 3 latka nr 8: co można zjeść? Do zidentyfikowania są dwa obiekty: owoce i balon. Zadanie typowo logiczne, nie powinno żadnemu trzylatkowi sprawić najmniejszych problemów, nawet jeśli nigdy nie widziało balonu lotniczego. Zadanie dla trzylatka nr 9: nazwij poszczególne części ciała Na obrazku znajduje się dziewczynka w kostiumie plażowym. Sprawdź, czy dziecko nazwie tylko główne części ciała, czy potrafi w ich obrębie nazwać ich mniejsze części. Np. noga składa się ze stopy, podudzia, kolana, uda, a na głowie są jeszcze uszy, nos, oczy i usta. Zadanie sprawdza, czy dziecko umie interpretować obrazek – odnajdywać na nim części ciała obecne u ludzi i czy jest spostrzegawcze. Zadanie dla 3 latka nr 10: opowiedz, co widzisz na obrazku Zadanie sprawdza umiejętności językowe dziecka i jego wyobraźnię. Poza tym testuje umiejętność interpretowania obrazków i znajdowanie kontekstów (gdzie jest postać, dlaczego tam jest, co robi). Maluch może skupić się wyłącznie na opisie postaci – jak wyglądają, co trzymają, jak są ubrane, ale może także tworzyć miniopowiadania. Zadanie dla trzylatka nr 11: który dom jest najmniejszy? Na obrazku znajduje się 5 budynków, które różnią się wysokością i szerokością. Jeśli dziecko będzie miało kłopot z udzieleniem odpowiedzi, zadanie doprecyzować można, pytając: który dom jest najniższy. Na to pytanie dużo łatwiej jest udzielić odpowiedzi. Zadanie sprawdza, czy dziecko umie porównywać obiekty i wartościować ich cechy (umiejętność matematyczna). Zadanie dla 3 latka nr 12: które zwierzątko jest długie? Kolejne zadanie sprawdzające umiejętności dziecka w zakresie porównywania obiektów i szacowania ich rozmiarów. Zadanie dla trzylatka nr 13: kto jest młody, a kto stary? W tym zadaniu trzylatek musi przyporządkować postaci do abstrakcyjnych pojęć. Dokonuje tego analizując obrazki i szukając na nich cech, charakterystycznych dla starości i młodości. Pozornie łatwe, ale wymaga abstrakcyjnego myślenia, kojarzenia i interpretowania obrazów. Zadanie dla 3 latka nr 14: na którym kwiatku jest więcej płatków? Nawet nieumiejące liczyć dziecko powinno sobie poradzić z tym zadaniem. Polega ono na szacowaniu ilości i porównywaniu ich miedzy sobą. Zadanie można rozwiązać wskazując kwiatek z największą liczbą płatków, ale też pokazywać, że ten kwiatek ma więcej płatków niż ten, ale mniej niż tamten. Czy dziecko to zrobi? Zadanie dla trzylatka nr 15: pokoloruj obrazek konkretnymi kolorami Zadanie wymaga od dziecka odnalezienia odpowiednich kolorów i użycia ich na obrazku. Dodatkowo pozwala sprawdzić, jak maluch wypełnia barwami kolorowanki, co należy do sprawności dłoni, czyli małej motoryki. Trzylatek raczej nie pokoloruje precyzyjnie obrazka, ale to normalne. Jak wykonać test kompetencji trzylatka Ćwiczenia, które zawarliśmy w naszym teście kompetencji dla trzylatka, są dostosowane do umiejętności większości dzieci w tym wieku. Nie są podstawą do diagnozy chorób u dziecka, a jedynie wskazówką, nad którą dziedziną warto jeszcze z dzieckiem popracować. Sprawdź też, co powinien umieć trzylatek. Wydrukuj test. Zaproś dziecko do zabawy w rozwiązywanie zadań z testu. Czytaj dziecku polecenia i obserwuj, czy któreś z zadań nie sprawia mu problemu. W razie potrzeby spróbuj dziecku pomóc, nakierowując je na poprawne rozwiązanie i udzielając dodatkowych wskazówek. Jeśli zauważysz, że dziecko gorzej radzi sobie z niektórymi zadaniami, warto zacząć podsuwać mu podobne, aby wspomagać rozwój w tych obszarach, z którymi maluch ma problem. Do tego celu mogą służyć zestawy zadań dla trzylatków, które można kupić w sieci. Można także takie proste zabawy i zagadki organizować dziecku spontanicznie w czasie spacerów czy domowego życia. Dzieci uczą się szybko, więc drobne deficyty maluch powinien szybko nadrobić. Tutaj kupisz książeczki z zestawami zadań dla trzyletnich maluchów. Dzięki nim twoja pociecha będzie się lepiej rozwijać: Zadania dla trzylatka do druku Kliknij w obrazek, by wydrukować cały test kompetencji składający się z 15 zadań dla 3 latka. Otworzy się on w nowym oknie, z którego można wysłać go na drukarkę – wystarczy zwykła, czarno-biała. Zadania najlepiej wydrukować na zwykłym papierze, który będzie idealny do kolorowania. Zanim przystąpicie do testu, upewnij się, że dziecko jest w dobrym nastroju, nie jest głodne, nie chce mu się pić. Przygotuj też zestaw kredek. Powodzenia! Sprawdź też: Zadanie matematyczne dla dzieci w różnym wieku Rozwijające zadania-zagadki dla dzieci Zadania rozwijające spostrzegawczość – znajdź różnice Płeć biologiczna i społeczna są u większości ludzi zgodne, jednak nie u wszystkich. Niedopasowanie płci do tożsamości płciowej zwykle jest przyczyną niepokoju i dyskomfortu. Psychiatrzy nazywają te zjawisko dysforią na tle tożsamości płciowej. Osoby z dysforią na tle tożsamości płciowej często czują się nieswojo z przypisaną im płcią i mogą odczuwać brak spójności z własnym ciałem. Dysforia na tle tożsamości płciowej wiąże się z wysokimi wskaźnikami stygmatyzacji i dyskryminacji, co skutkuje negatywnym postrzeganiem siebie i częstszym występowaniem innych problemów związanych ze zdrowiem cierpisz na dysforię na tle tożsamości płciowej? Wskaż swój stopień zgodności dla każdego z poniższych stwierdzeń. Test dysforii na tle tożsamości płciowej IDRlabs (IDR-GDT©) został opracowany przez IDRlabs International. IDR-GDT opiera się na naukowo zweryfikowanym instrumencie do oceny dysforii na tle tożsamości płciowej: kwestionariuszu tożsamości płciowej/dysforii na tle tożsamości płciowej dla młodzieży i dorosłych (The Gender Identity/Gender Dysphoria Questionnaire for Adolescents and Adults, GIDYQ-AA). IDR-GDT nie jest powiązany z badaczami, którzy przyczynili się do powstania wyżej wspomnianego narzędzia psychologicznego ani z instytucjami, z którymi współpracują. Test dysforii na tle tożsamości płciowej IDRlabs powstał na podstawie badań przeprowadzonych przez Deograciasa i jego współpracowników we współpracy z Uniwersytetem w Toronto i Uniwersytetem Columbia. Chociaż kwestie związane z płcią są badane i przedstawiane w literaturze psychologicznej od dziesięcioleci, w ostatnich latach cieszą się one większym zainteresowaniem w mediach, kulturze popularnej i świadomości społecznej. Pozycje w obecnym teście zostały stworzone na podstawie doświadczeń osób z dysforią na tle tożsamości płciowej, w wyniku czego powstał kompleksowy instrument psychologiczny. Niniejszy test dysforii na tle tożsamości płciowej nie ma na celu postawienia jakiejkolwiek diagnozy medycznej ani też nie zastępuje właściwej oceny zdrowia psychicznego. IDRlabs International i obecny test dysforii na tle tożsamości płciowej IDRlabs są niezależne od któregokolwiek z powyższych badaczy, powiązanych organizacji lub stowarzyszonych instytucji. Test dysforii na tle tożsamości płciowej opiera się na zasadnym i wiarygodnym narzędziu do oceny tego konstruktu psychologicznego. Jednak darmowe, internetowe testy, takie jak ten, są jedynie „rzutem oka” na badaną koncepcję i nie mogą zapewnić całkowicie dokładnej oceny Twojej osobowości, charakteru lub jakichkolwiek elementów Twojego stanu psychicznego. Jako wydawcy tego bezpłatnego, internetowego testu, który umożliwia samoocenę pod kątem występowania objawów dysforii na tle tożsamości płciowej, dołożyliśmy wszelkich starań, aby test był jak najbardziej wiarygodny, zasadny i kompleksowy. Dlatego poddaliśmy go kontroli statystycznej i walidacji. Aby uzyskać więcej informacji na temat narzędzia, na którym opiera się ten test, należy odnieść się do: Deogracias, J. J., Johnson, L. L., Meyer-Bahlburg, H. F., Kessler, S. J., Schober, J. M., & Zucker, K. J. (2007). The gender identity/gender dysphoria questionnaire for adolescents and adults. Journal of Sex Research, 44, 370-379. Chociaż bezpłatne, internetowe testy, takie jak niniejszy test dysforii na tle tożsamości płciowej, są opracowane i potwierdzone statystycznie przez profesjonalistów, to nie powinny być interpretowane jako jakakolwiek profesjonalna ocena lub zalecenia. Wyniki naszego bezpłatnego, internetowego testu dysforii na tle tożsamości płciowej są przeznaczone wyłącznie do celów edukacyjnych i rozrywkowych, i są dostarczane na zasadzie „tak, jak jest”. Aby dowiedzieć się więcej na temat tego testu lub któregokolwiek z naszych internetowych testów psychologicznych, zapoznaj się z naszymi Warunkami Korzystania z Usługi.

test na orientację dla dzieci