"Nieznane serce" jest to dwuodcinkowy film i w zeszłym roku w dokładnie takiej formie TVP1 go wyemitowała. W styczniu postanowiono ten film powtórzyć, ale samodzielnie podzielono sobie obie oryginalne części na pół, wyszły z tego cztery i ponumerowano je jako 1 i 2 (oryginalna część 1) oraz 3 i 4 (oryginalna część 2). AIUM Fetal Heart: The Basics and Cardiac Unknowns Format: Video Files OTRZYMASZ KURS PRZEZ ŻYCIE ŁĄCZE DO POBRANIA (SZYBKA PRĘDKOŚĆ) PO PŁATNOŚCI Po obejrzeniu tego filmu, widz powinien mieć możliwość zapoznania się z ultrasonograficznym podejściem do oceny serca płodu i powszechne patologie, które można zdiagnozować w Andrés Garrigó / Antonio Cuadri, prod. Hiszpania 2020. Czas trwania: 92 min. Najświętsze Serce - oficjalny zwiastun. Znana pisarka Lupe Valdes poszukuje inspiracji do książki i natrafia na tajemniczą historię sprzed lat. Wyrusza do Francji, miejsca tajemniczych objawień, gdzie w szklanej trumnie spoczywa nietknięte przez czas ciało Diary of a Wimpy Kid Christmas: Cabin Fever, Brtiney Spears: droga do wolności, Rodzina Świątecznych i magiczny hotel. Nieznane oblicze planety: Jaskinia kości (2023) - Naukowcy badają podziemne znaleziska sprzed 250 000 lat i analizują życie naszych prehistorycznych przodków, zadając sobie przy tym pytania o (Unknown Heart, The part 2 (Mein unbekanntes Herz 2) Film obyczajowy Niemcy,Wielka Brytania (2015). Adaptacja powiesci Rosamunde Pilcher. Elsabeth Lancaster musi dokonac dramatycznego wyboru miedzy mezem i kochankiem. Dlouhý popis Film obyczajowy, romans, 90 min, Niemcy/Wielka Brytania 2015 Rezyseria: Giles Foster Scenariusz: Matthew Thomas Film, który poruszy twoje serce “Przejścia” to film dla wszystkich miłośników ambitnego kina autorskiego i poruszających historii o miłości. To obraz pełen emocji, napięcia i prawdy o ludzkich relacjach. Produkcja ma swoją premierę 28 czerwca 2023 roku we Francji i już teraz zbiera pozytywne recenzje od krytyków. Zarejestruj się na MMOAUCTIONS:https://mmoauctions.com/Nieznane stworzenia uchwycone na kamerze!SKLEP Z KOSZULKAMI - pafistyle.selino.pl _ ZOSTAŃ PATRONEM! Dr1GT. Thriller – czy też bardziej swojski dreszczowiec – to niełatwy gatunek. To w samej swojej definicji coś, co ma wprawić nas w zaniepokojenie, wywołać lęk, zabić nasz spokój ducha. To również twór trudny do sklasyfikowania, bo wielce elastyczny, ochoczo łączący się z innymi rodzajami kina. Nie tak prosto wybrać zatem typowych reprezentantów thrillera, a tym bardziej tych najlepszych. Z naszymi czytelnikami okazało się to jednak rzeczą banalnie się, że nasze plebiscyty osiągają coraz większą popularność. Po raz kolejny padł pod tym względem rekord, bo tym razem bawiło się z nami prawie cztery tysiące osób! Wspólnie pochyliliśmy się nad blisko stu pięćdziesięcioma tytułami, z których mogliście zagłosować na dziesięć z wyselekcjonowanej listy, bądź dodać do niej własne typy (a tych nie brakowało – od horrorów pokroju Czarownicy, przez Incepcję, To nie jest kraj dla starych ludzi i Fargo, a na Pachnidle skończywszy; trafiła się też jedna „kupa”, w dodatku z literówką). Tak wyklarowała się poniższa, jakże mocna trzydziestka filmów, które określić można mianem pozycji PelikanaThe Pelican Brief, 1993, reż. Alan J. PakulaFilm na podstawie bestsellera Johna Grishama był szczególnie wyczekiwany przez widzów na całym świecie – oto bowiem Julia Roberts powracała do kina po przerwie spowodowanej załamaniem psychicznym. Aktorka przyznawała, że nagły sukces Pretty woman miał dla niej negatywne konsekwencje. Zdecydowanie nie udźwignęła sławy i postanowiła wycofać się z show-biznesu na ponad dwa lata. Gdy wchodziła na plan Raportu Pelikana, nie była nawet pewna, czy potrafi jeszcze grać. Partnerujący jej Denzel Washington robił wszystko, aby ułatwić jej ten powrót, a dziś jest jednym z jej najlepszych przyjaciół. Chemia między dwójką głównych bohaterów jest chyba największą, ale nie jedyną zaletą filmu Alana J. Pakuli. Ciekawa historia i szybkie tempo sprawiają, że nie chce się odrywać wzroku od ekranu. W kasach kin w 1993 roku zostawiono ponad 200 milionów dolarów. [Karol Barzowski] mordercą2016, reż. Maciej PieprzycaFilm Macieja Pieprzycy to oparta na prawdziwej historii „wampira z Zagłębia” (skazanego na śmierć w 1977 roku Zdzisława Marchwickiego) opowieść o seryjnym mordercy ze Śląska. Młody śledczy (Mirosław Haniszewski) staje na czele grupy dochodzeniowej powołanej do wyjaśnienia serii brutalnych zabójstw. Walcząc z licznymi przeciwieństwami, w tym z własnymi wątpliwościami, doprowadza do postawienia w stan oskarżenia Wiesława Kalickiego (w tej roli niemal hipnotyzujący Arkadiusz Jakubik). Pieprzyca, mimo że nie oparł się nostalgicznej pokusie lekkiego wygładzenia realiów PRL-u, stworzył ciekawy, mroczny, trzymający w napięciu film. Film moralizujący, wartościujący, oparty na typowej psychologicznej konfrontacji bohatera i antybohatera, a jednak trzymający w napięciu i momentami zaskakujący. [Agnieszka Stasiowska] zauroczenieFatal Attraction, 1987, reż. Adrian LyneStylowy, pełen seksu i erotyzmu mroczny dreszczowiec, obok którego nie sposób przejść obojętnie. Dan Gallagher, portretowany przez świetnego Michaela Douglasa, jest mężczyzną, o którym można powiedzieć, że ma wszystko – piękną i dobrą żonę, milutką córeczkę i psa, w dodatku jest wziętym nowojorskim prawnikiem. Wszystko zmieni się, gdy pozna demoniczną Alex, która pod burzą loków okaże się skrywać twarz cycatego potwora, istnej wampirzycy XX wieku. W kreowanej przez Glenn Close postaci można bez problemu doszukać się znamion zaburzeń borderline. Znudzony rodzinną sielanką Dan spędza z Alex kilka upojnych chwil na kuchennym blacie i w windzie, w pogardzie mając „wierność i uczciwość małżeńską”, za co przychodzi mu zapłacić wysoki rachunek. Kobieta jest nie tyle lekko niestabilną emocjonalnie i egzaltowaną histeryczką, ile psychopatką z piekła rodem, która nie cofnie się przed niczym, aby osiągnąć swój cel. [Patrycja Foszcz, fragment recenzji] – północny zachódNorth by Northwest, 1959, reż. Alfred HitchcockPrzy North by Northwest Hitchcock zarzucił eksperymenty formalne z długimi ujęciami, koncentrując swój mistrzowski warsztat na bardziej tradycyjnym sposobie obrazowania. Należy jednak pamiętać, że owa „tradycyjność” w przypadku Hitchcocka oznacza tworzenie zasad, będących odtąd żelaznym standardem gatunkowym. Hitchcock swoimi filmami tworzył kanony narracyjne i wizualne, co młodym, nieobeznanym z tego twórczością widzom może wydawać się powielaniem schematów. Ileż to już razy widzieliśmy samotnego bohatera walczącego z całym światem, zdradliwe kobiety na jego drodze, efektowne pościgi w najbardziej nietypowych miejscach czy szarpiący nerwy efekt suspensu, kiedy widz wie o zagrożeniu, o którym nie ma pojęcia ekranowa postać. Te składniki języka filmowego zostały wymyślone lub doprowadzone do krańcowej perfekcji właśnie przez Hitchcocka. [Adrian Szczypiński, fragment artykułu] Room, 2002, reż. David FincherUmówmy się – Azyl nie jest największym dokonaniem w karierze Davida Finchera. Ale nawet obok tych nieco słabszych pozycji w jego filmografii trudno przejść obojętnie. Jak na Finchera, historia jest tu dość prosta. Po rozwodzie 30-kilkuletnia Meg wraz z córką wprowadza się do nowego domu. Na jego wyposażeniu znajduje się tzw. „azyl”, czyli wyjątkowy pokój, w którym można się schować na wypadek włamania. Okazuje się, że trzeba będzie go wykorzystać bardzo szybko. Pech polega na tym, że to, czego szukają napastnicy, znajduje się właśnie w azylu… Wszystko rozgrywa się podczas jednej nocy, a kamera prawie nie wychodzi poza mury budynku, w którym mieszka Meg. Choć to dość „skromny” thriller, bardzo, ale to bardzo wciąga. A na ekranie pierwszorzędna obsada – zdobywcy Oscarów Jodie Foster, Jared Leto, Forest Whitaker oraz dwunastoletnia Kristen Stewart, jeszcze zanim zaczęła wzdychać do pewnego przystojnego wampira. [Karol Barzowski] głowyVertigo, 1958, reż. Alfred HitchcockNie da się ukryć, że Zawrót głowy jest filmem kultowym. Wymienia się go często wśród dzieł, które należy znać, wymienia się go jako jednego z tych najlepszych hitchcocków i wymienia się go jako film, który dostarcza sporo materiału do solidnej analizy pod każdym względem. Hitchcock zadbał bowiem także o odpowiednią dawkę symboliki i dwuznaczności. [Kornelia Farynowska, fragment recenzji] na szosieDuel, 1971, reż. Steven SpielbergW sposób przynależny horrorom, Spielberg potraktował brudną ciężarówkę jak żywego, dyszącego bezsensowną wendettą potwora, usiłującego zgładzić niewinną ofiarę. Kierowca ciężarówki nie posiada twarzy, kilka razy widzimy tylko jego ręce (oraz nogi w kowbojkach). Nie ma mowy o jakiejkolwiek próbie dogadania się prześladowcy z prześladowanym. Niczym Terminator, kierowca ciężarówki ma tylko jeden cel. [Adrian Szczypiński, fragment recenzji] Man, 1976, reż. John SchlesingerDustin Hoffman biega i usiłuje poderwać wyższą od niego o głowę Marthe Keller. Roy Scheider po przeżyciu spotkania z krwiożerczym rekinem znów usiłuje utrzymać się przy życiu, co wychodzi mu różnie. A wielki Laurence Olivier gra bad guya, który tak bardzo lubi grzebać innym w zębach, że jego obecność na ekranie momentami przeraża bardziej, niż niejeden żarłacz biały. A w tle mamy jeszcze aferę diamentową, echa Holocaustu, pościgi, strzelaniny i mordobicia oraz jedną z najbardziej emocjonujących łazienkowych scen kinowych. Pierwszorzędny thriller, polecany zresztą przez Polskie Towarzystwo Stomatologiczne. [Jacek Lubiński] w której żyjęLa piel que habito, 2011, reż. Pedro AlmodóvarPo obejrzeniu Skóry, w której żyję ciarki mieli nawet ci, którym się wydawało, że widzieli już wszystko. Nie chodzi nawet o samą ideę, na której opiera się scenariusz, ani o to, że w filmie jest dużo scen drastycznych (bo nie ma), ale o to, jak głęboko zarówno reżyser, jak i grający u niego aktorzy weszli pod skórę (nomen omen) swoich bohaterów. [Michał Bleja, fragment recenzji] widmoThe Ghost Writer aka The Ghost, 2010, reż. Roman PolańskiStopniowanie napięcia, podrzucanie kolejnych elementów układanki dokładających się do obrazu całości to bodaj najmocniejsza strona filmu – reżyser precyzyjnie dozuje widzowi kolejne poszlaki, budując klimat niepewności i narastającego zagrożenia. Polański nie jest reżyserem celującym ani w bombastycznych efektach, ani specjalnie szybkiej narracji – bardziej interesują go bohaterowie niż rwąca do przodu akcja. Tutaj te właśnie cechy jego stylu znalazły doskonałe zastosowanie – akcja i rysunek bohaterów znajdują się w idealnej równowadze, dzięki czemu nie mamy wątpliwości co do psychologicznego prawdopodobieństwa podejmowanych przez nich decyzji. [Edward Kelley, fragment recenzji] FilmLes Petits Mouchoirs20102 godz. 34 min. {"id":"520164","linkUrl":"/film/Niewinne+k%C5%82amstewka-2010-520164","alt":"Niewinne kłamstewka","imgUrl":" znajomych spędza wakacje w domku letniskowym. Pod nieobecność jednego z przyjaciół, spowodowanej wypadkiem samochodowym, na jaw wychodzą nieznane dotąd fakty. Więcej Mniej {"tv":"/film/Niewinne+k%C5%82amstewka-2010-520164/tv","cinema":"/film/Niewinne+k%C5%82amstewka-2010-520164/showtimes/_cityName_"} {"linkA":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeA","linkB":"#unkown-link--stayAtHomePage--?ref=promo_stayAtHomeB"} Pomimo bulwersującego zdarzenia grupa przyjaciół z Paryża postanawia spędzić wspólne coroczne wakacje w Cap-Ferret, w okolicach Bordeaux. W trakcie tego beztroskiego pobytu ich przyjaźń, dręczące wyrzuty sumienia, przekonania i uczucia zostaną znacznie zachwiane. Wystawieni na liczne próby życiowe przyjaciele będą musieli wyjawić, skrywane od tak dawna, sekrety i kłamstwa...Film kręcono w Lège-Cap-Ferret i Mérignac i Paryżu (Francja).Zdjęcia do filmu były kręcone od 3 sierpnia do 23 października 2009 roku. Grupa przyjaciół z Paryża raz w roku organizuje sobie wspólne miesięczne wakacje w okolicach Bordeaux. Tym razem jeden z nich miał poważny wypadek i wylądował w szpitalu, co postawiło tegoroczny wyjazd pod znakiem zapytania. Po krótkiej namowie jego znajomi postanowili jednak nie przerywać tradycji i ponownie wybrać się na wspólny urlop, tym razem ... więcejzdaniem społeczności pomocna w: 81% Doskonałe kino słodko-gorzkie na tle pięknej sceneri. Film o miłości,przyjazni,wzajemnym szacunku,zrozumieniu,emocjach,uczuciach które nie zawsze powinny ogromne targowisko uczuc,emocji których do końca nigdy się nie da ocenic ... więcej Film poruszający tak ważny temat, o prowadzeniu rozmów, a w nich zawieraniu prawdy. O mówieniu prawdy, o byciu sobą przed bliskimi, znajomymi, przyjaciółmi i rodziną. By niczego nigdy nie żałować. Polecam :) milion małych kawałeczków. Jestem tuż po oglądaniu i trudno mi cokolwiek powiedzieć, niesamowicie wzruszający i zabawny, z przewagą jednak na to pierwsze, zwrot słodko-gorzki idealnie tu pasuje, gra aktorow hm momentami to nie była gra, gdy Marion zaczęła na przykład płakać na wieść o ... więcej Ten film jest jak ciężkostrawny obiad. Do tej zjadłem go na niedzielną kolację i bez czerwonego wina! ;-) A teraz poważniej: Zabawny był mniejszą ilość momentów. Pozostałe momenty wbijały mnie niepotrzebnie w niedzielny wieczór w kanapę. Gdy byłem młodszy lubiłem takie film. Teraz ... więcej Nie jest to może jakiś całkiem beznadziejny film ma klimat dobrą grę aktorską ale też czegoś brakuje do tego zdecydowanie za długi pod koniec już trochę nuży. Podsumowując jednym się spodoba innym nie koniecznie..... OPIS W 2005 roku Charlotte Valandrey, znana francuska aktorka, ujawniła w swojej książce L’Amour dans le sang, że poddała się niedawno przeszczepowi serca. Jej zmęczone emocjami serce zostało zastąpione innym. Miesiąc po ukazaniu się tej książki Charlotte otrzymała anonimowy list: „Znam serce, które w Pani bije, kochałem je kiedyś…”. Te z pozoru szalone słowa poruszają nią do głębi, szczególnie że od jakiegoś czasu regularnie prześladują ją nocne koszmary i odczucia „déja-vu”, a jej osobowość ulega zastanawiającym zmianom. Czy rzeczywiście przejawia się w niej jakieś inne życie? Charlotte, waleczna matka i pełna radości kobieta, pociąga nas za sobą w porywającą podróż, która poprzez tajemnicę pamięci komórek i sercowe wzloty i upadki doprowadzi ją być może do świetlistego portu, w którym czeka wymarzona wielka miłość. OPIS (UNKNOWN HEART, THE PART 2 / MEIN UNBEKANNTES HERZ 2) Film obyczajowy, romans, 90 min, Niemcy/Wielka Brytania 2015 Reżyseria: Giles Foster Scenariusz: Matthew Thomas Aktorzy: Carolina Vera, Gedeon Burkhard, Greg Wise, Julian Sands, Sophie Pearce, Tanja Wenzel, James Fox Druga część filmu będącego adaptacją powieści Rosamunde Pilcher. Dalszy ciąg losów dwóch rodzin, które połączyły w niezwykły sposób osobiste dramaty. Elizabeth Lancaster po przeszczepie serca, który był dla niej jedyną szansą na przeżycie, zakochuje się z wzajemnością we wdowcu po dawczyni organu, zmarłej wskutek tragicznego wypadku. Teraz Elizabeth musi dokonać bolesnego wyboru między mężem i kochankiem. Ciche miejsce 2 – 2020 – Lektor PL. Cały film online. Rodzina Abbott wyrusza w nieznane. Tym razem potwory, które zwabia najmniejszy hałas, nie są już jedynym miejsce – 2020W następstwie dramatycznych wydarzeń, które miały miejsce w domu Abbottów, rodzina (Emily Blunt, Millicent Simmonds, Noah Jupe) musi stawić czoła temu, co dzieje się poza domem, temu, jak wygląda teraz świat. Wie, że kluczem do przetrwania jest cisza. Idąc w nieznane, Abbottowie szybko przekonają się, że tajemnicze stworzenia, które do ataku prowokuje dźwięk, to nie jedyne zagrożenie…W nowej odsłonie mamy mniej ciszy, a więcej akcji. To oznacza, że dużo częściej będziemy podskakiwać ze strachu na fotelach. Twórca lubi nas zaskakiwać licznymi momentami, w których stwory nagle pojawiają się na ekranie. Przez to cały czas, zresztą tak jak bohaterowie, obserwujemy otoczenie, ale z łomoczącym sercem. Zagrożenie może pojawić się w każdej chwili. Nie można sobie pozwolić na rozluźnienie. Trzeba przyznać, że Krasinski w Ciche miejsce 2 znakomicie odnajduje się w roli reżysera. Sprawnie prowadzi bohaterów. Na ekranie nie panuje chaos, kamera nie trzęsie się niepotrzebnie. Widać, że lata spędzone na planach filmowych i podglądanie różnych reżyserów podczas pracy nie poszły na miejsce 2 [LEKTOR PL, CDA, GDZIE OGLĄDAĆ, CAŁY FILM, ONLINE]Ciche miejsce 2 – 2020 – Lektor PL wciąż dostarcza sporo rozrywki, jednak tym razem brakuje mu tego poczucia nowości. Zaczyna powoli wkradać się chaos, a niektóre rozwiązania fabularne wywołują pewien grymas na twarzy widza. Jest to wciąż fajny horror, ale w porównaniu z pierwszą częścią wygląda słabiej. Jest jakby mniej dopracowany, gorzej przemyślany. Co nie znaczy, że jakoś mocno rozczarowuje. Po prostu widz ma apetyt na więcej, zwłaszcza po znakomitym pierwszym daniu. Dlatego ode mnie 6,5, a że nie dajemy połówek w ocenach, to zaokrąglam do 7.

nieznane serce film cda